Haimar Zubeldia Klasikoa. Over de wegen die de renner heeft gevormd.

31 mei, de datum van de Haimar Zubeldia Klasikoa. Met 36 edities de oudste cyclo van Guipúzkoa, met start en finish in Zarautz. Een mooie, uitdagende tocht van 150 kilometer, langs de Valle de Urola, Goierri en terug langs de kust.

“Het begin is rustig als we landinwaarts trekken. Aangekomen in de valleien gaat het op en neer en dat eist zeker zijn tol. We hadden voor een eenvoudigere route over de vlakten kunnen kiezen, maar met deze beklimmingen erin wordt het echt aantrekkelijker. Na het klimwerk keren we terug naar de kust en eindigen we waar we een paar uur eerder begonnen”, beschrijft Haimar.

“Het is een rit met een eenvoudig eerste uur. De eerste dertig kilometer fiets je langs de zee en win je geleidelijk hoogte naar de Tolosa-vallei. Daarna is het klimmen en dalen voordat we via Mandubia en Etumeta terugkeren naar de weg langs de kust.”

In totaal 150 kilometer, met een pittige 2500 hoogtemeters. Een uitdaging voor iedereen.

Haimar spreekt over “het land waar ik als professional veel trainde en waarvan ik elke straatsteen van de weg ken.”

Errezil (13.4km - 5.5%)

De eerste grote klim van de dag, de Errezil, was de graadmeter van Haimar waarmee hij jaar in jaar uit zijn vorm kon peilen. “Het is misschien wel de afstand die ik het meest beklommen heb, echt ontelbare keren”, geeft hij toe. “De klim is niet erg moeilijk, het stijgingspercentage ligt tussen de 6-8% en je inspanningen worden beloond door het landschap. Het is erg mooi, vooral door het bos in de laatste kilometers.

Het is een plek ik liefheb en honderden keren in mijn leven heb bezocht: “En op een uur rijden van huis, dus als ik hier aankwam was de ‘motor’ al warm, en kon ik mezelf tot het uiterste te drijven.”

Altzo (1.9km - 6.5%), Larraitz (5.5km-4.2%), Lazkaomendi (2.4km-11.6%) y Olaberria (1.4km-8.4%)

Vanaf de top van Errezil passeer je een gebied dat opvalt vanwege de constante hoogteverschillen, klim na klim, zonder onderbreking: Altzo, Larraitz, Lazkaomendi en Olaberria.

Van de vier beklimmingen zijn er twee venijnig en kort. “Goede plekken om een sprong te wagen”, zegt Haimar. “Tussen Altzo en het begin van Larraitz volgen een paar vlakke kilometers, die twee andere beklimmingen verschijnen zonder je te waarschuwen en doemen plots op voordat je het doorhebt. De Lazkaomendi verrast je bijvoorbeeld als je een stad verlaat. De klim is kort maar moeilijk, één van die plaatsen waar je graag meet in welke vorm je verkeert.”

Mandubia (8.4km-4%)

Na de reeks beklimmingen door de vallei volgt Mandubia. “Deze klim is vergelijkbaar met Errezil, hoewel je in dit geval voornamelijk door het bos fietst, behalve op de top. Daar is het open en heb je uitzicht op de dam aan de rechterkant. Een prachtige plek om tijdens de rit van het uitzicht over het landschap te genieten.”

Etumeta (7.3km-5.8%)

In Larraitz is de eerste bevoorradingsplek, de tweede bevindt zich aan de voet van Etumeta, op bijna driekwart van de route. Etumeta ligt op het uiterste punt van de rit en vanaf de top zie je opnieuw de zee. “De aanloop van de klim ben je al eerder gepasseerd in het eerste uur. Het is een smalle weg door het bos, waar nog net een auto doorheen past. Dit is het punt waar renners hun limieten zoeken, met de geruststelling dat de resterende kilometers eenvoudiger zijn.”

En dat klopt, want na de afdaling leidt de route langs de kust, tussen Zumaia en Zarautz. De renners volgen een vlakke en strak geasfalteerde weg en horen de golven breken tegen de kustlijn.

De derde en laatste bevoorrading is het meest geliefd: na urenlange inspanning smaken de de Spaanse worst, croquetas en andere Baskische lekkernijen naar de overwinning, die helemaal compleet is met txakoli en cider.

“Hier kan iedereen bijkomen, zijn fiets stallen en mooie verhalen van de dag met elkaar delen”, zegt Haimar.

Zarautz en Haimar Zubeldia

Haimar heeft een sterke band met Zarautz en haar inwoners. “Ik kom uit Usurbil, zo’n vijftien kilometer verderop, maar ik woonde twintig jaar geleden in Zarautz en ik heb hier nog steeds veel vrienden.”

Onder hen de leden van de Zarauzko Zikloturista Elkartea, de lokale fietsclub, die in 2017, een paar maanden voor zijn pensioen, een rit als eerbetoon aan zijn wielercarrière voorstelde.

En sindsdien heeft de veteraan van Euskaltel, Astana en Trek zijn naam verbonden aan het evenement dat zo’n zevenhonderd renners trekt. “Een bescheiden aantal, omdat we rekening houden met de smalle wegen en limieten van de organiserende wielervereniging.”

Een uitgesproken doel van Haimar is om meer vrouwelijke rensters aan te trekken, maar dat is niet eenvoudig vanwege de lange afstand. “Vanwege uitdagingen in het verkeer kunnen we maar één route bieden en geen andere korte variant maken”, aldus Haimar.